Story for Oscar

Oscar her Cumartesi annesiyle pazara gitmeyi çok severdi. Çeşit çeşit meyve ve sebzelerin kokusunu içine çekmeyi severdi ve bazen annesi ona özel bir ikram seçmesine izin verirdi. Bu hafta, her tür sebzeyle dolu bir kamyonun yanından geçiyorlardı.

Geçerlerken, Oscar kamyonun arkasında garip, renkli bir geçit fark etti. Daha önce hiç böyle bir şey görmemişti ve daha yakından bakması gerekiyordu. Aniden, garip bir his hissetti ve kendini geçitten düşerken buldu.

Diğer tarafa indiğinde, kendini bir sebze dünyasıyla çevrili buldu. Gözlerini ovuşturdu ve rüya görüp görmediğinden emin olmak için etrafına bakındı. Şaşkınlığına, sebzeler onunla konuşmaya başladı!

"Merhaba genç adam," dedi dostça bir ses. "Benim adım Brokoli Bella. Sebze Diyarı'na hoş geldin."

Oscar hayretler içindeydi. Daha önce konuşan bir brokoli duymamıştı, ama devam etmeye karar verdi. Kendini Bella'ya tanıttı ve bu garip diyara nasıl geldiğini anlattı.

Bella dikkatlice dinledi ve sonra dedi ki, "Pekala, o geçitten gelen ilk kişi sen değilsin. Birkaç dakika önce bir grup çocuk buradan geçti. Eminim seninle tanışmak isterler."

Bunun üzerine Bella, bir grup çocuğun toplandığı yakındaki bir alana doğru yolu gösterdi. Hepsi bir haritaya bakıyor ve bir bulmacayı çözmeye çalışıyorlardı.

Çocuklar Oscar'a bakmak için döndüler ve hepsi gülümseyerek merhaba dediler. Onlar da sebze kamyonunun arkasındaki geçidi bulduklarını ve Sebze Diyarı'na geldiklerini açıkladılar.

Hep birlikte, eve dönüş yolunu bulabilmek için bulmacayı çözmeye çalıştıkları bir maceraya atıldılar. Yol boyunca birçok konuşan sebzeyle tanıştılar ve birçok eğlenceli ve heyecan verici deneyim yaşadılar.

Bulmacaları çözmek için birlikte çalışırken, Oscar önemli bir ders öğrendi: kendisinden farklı olsalar bile başkalarına saygı duymak. Konuşan sebzelerin birçok yönden tıpkı kendisi gibi olduğunu ve saygısını ve nezaketini hak ettiklerini fark etti.

Sonunda, birçok iniş çıkıştan sonra, çocuklar bulmacayı çözmeyi ve geçitten geri dönüş yolunu bulmayı başardılar. Mutlu bir kalple Oscar, yeni sebze arkadaşlarına veda etti ve Sebze Diyarı'ndaki harika macerasını asla unutmayacağına söz verdi.

Çocuk grubu ve Brokoli Bella, pazara geri döndükleri için rahatlayarak geçitten geçtiler. Ancak, etraflarına baktıklarında, her şeyin eskisi gibi olmadığını fark ettiler.

Meyve ve sebzeler artık devasa boyutlardaydı, gökdelenler gibi üzerlerinde yükseliyorlardı. Renkler her zamankinden daha parlak ve canlıydı. Ve başka bir şey daha vardı - gölgelerde gizlenen bir şey.

"Bilmiyorum," diye yanıtladı Bella, "ama bununla ilgili kötü bir his var içimde."

Aniden, devasa bir havuç birdenbire ortaya çıktı. "Kim var orada?" diye sordu havuç, üzerlerinde yükselerek.

"Biz sadece birkaç çocuğuz ve konuşan sebzeleriz," dedi Bella. "Eve dönüş yolumuzu bulmaya çalışıyoruz."

Havuç ikna olmuş gibi görünmüyordu. "Buralı değilsiniz," dedi şüpheyle. "Sanırım işgalcisiniz."

Kimse cevap veremeden, bir grup dev sebze daha ortaya çıktı. Devasa bir domates, büyük bir brokoli ve kule gibi bir marul vardı.

Çocuklar ve Bella, dev sebze kollarından kaçınarak ve bir çıkış yolu bulmaya çalışarak olabildiğince hızlı koştular. Ama nereye dönerlerse dönsünler, dev sebzeler tarafından engelleniyorlardı.

Diğer sebzelerin üzerinde yükselen dev bir patatesti. "Bu çocuklar ve konuşan sebzeler işgalci değil. Onlar benim arkadaşlarım."

Diğer sebzeler durdular ve şaşkınlıkla patatese baktılar. "Arkadaşlar mı?" dedi havuç. "Ama bize benzemiyorlar."

Patates kibarca gülümsedi. "Bu doğru olabilir, ama kendilerini güçlü, cesur ve becerikli olduklarını kanıtladılar. Saygımızı kazandılar."

Diğer sebzeler şaşkınlıkla birbirlerine baktılar, ama sonunda anlaşarak başlarını salladılar. "Peki," dedi havuç. "Onlara zarar vermeyeceğiz. Ama burayı hemen terk etmeliler."

Çocuklar ve Bella rahatlayarak başlarını salladılar. Dev patatesi takip ederek pazardan çıktılar ve ortaya çıkan yeni bir geçide doğru ilerlediler.

Geçitten geçerken, kendilerini kendi dünyalarında buldular. Pazarın tanıdık görüntüleri ve sesleriyle çevriliydiler.

"Kesinlikle öyleydi," dedi Bella, gülümseyerek. "Ama bugün önemli bir ders öğrendik: her şey korkutucu veya belirsiz görünse bile, her zaman başkalarına saygı duymalıyız. Ve bu asla unutmayacağımız bir ders."

Bunun üzerine çocuklar ve Bella vedalaştılar ve Sebze Diyarı'ndaki inanılmaz maceralarını her zaman hatırlayacaklarına söz verdiler.

Çocuklar uzaklaşırken, pazara geri dönüp bakmadan edemediler. Sebze Diyarı'ndaki maceralarını her zaman hatırlayacaklarını biliyorlardı, ama aynı zamanda eve döndükleri için de minnettarlardı.

Yürürlerken, maceranın en sevdikleri bölümleri hakkında sohbet ettiler. Oscar, dev patates ve onları kızgın sebze grubundan nasıl kurtardığı hakkında konuşmadan duramadı.

Bella, böylesine heyecan verici bir yolculuğun parçası olduğu için mutlu, dinlerken gülümsedi. "Hepimizin güvende olmasına sevindim," dedi. "Ve deneyimimizden değerli bir şey öğrendiğimize."

Çocuklar, kabul ederek başlarını salladılar. Kendileri ve başkalarına saygı duymanın önemi hakkında çok şey öğrenmişlerdi. Ve bu dersleri hayatlarının geri kalanında yanlarında taşıyacaklarını biliyorlardı.

Birbirlerine veda edip kendi yollarına giderlerken, yaşadıkları inanılmaz macera için minnettar hissetmeden edemediler. Ve Sebze Diyarı'nda geçirdikleri zamanı ve orada edindikleri harika arkadaşları asla unutmayacaklarını biliyorlardı.